สมัยสามก๊ก หวังเปาเป็นผู้มีความกตัญญู ยิ่ง มารดาของเขาขณะยังมีชีวิตอยู่เป็นคนกลัว เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า หวังเปาจะรีบไปอยู่ข้างกาย มารดาเพื่อให้นางคลายความหวาดกลัว
เมื่อมารดาถึงแก่กรรมแล้ว ศพได้ฝังอยู่ ในป่าช้าอันเงียบสงัด ยามใดฝนฟ้าคะนองมีเสียง ฟ้าร้องฟ้าผ่า เขาจะวิ่งฝ่าลมฝนไปยังฮวงซุ้ยที่ฝัง ศพมารดา แล้วร่ำร้องว่า “ลูกมาอยู่เป็นเพื่อน แม่แล้ว แม่อย่ากลัวเลย” แม้มารดาของเขาจะ จากโลกนี้ไปแล้ว แต่ความกตัญญูของเขาก็มิได้ เสื่อมคลาย
